Nattigheid....

Vandaag ons verblijf in Amed verlaten en met dezelfde chauffeur die ons haalde van het vliegveld, naar Ubud gereden. Wat een rit!! We reden door de bergen, nu ben ik niet zo'n held en vond het puur hoog, regelmatig een grote zucht en steun, maar wat een prachtige uitzichten! Nu is onze chauffeur niet de meest spraakzame dus de helft van de tijd wisten we niet waar we waren. Jammer. Onderweg begon het te regenen, poeh, niet zo'n buitje als in Nederland,  maar het stortte! Hier en daar zag je gewoon riviertjes naast de weg. Ik zei nog tegen Jacob,  gelukkig gaan we omhoog en hebben we geen last. Maar ja, wat omhoog gaat moet ook weer,,,,,,,, jawel, omlaag! Complimenten voor de chauffeur want híj laveerde ons overal veilig doorheen. Nu hebben wij gehoord dat het regenseizoen later dan normaal is begonnen dus is het ook later afgelopen.  En als het regent is het evengoed lekker warm, gelukkig. Toen kwamen we aan in Ubud,  lieve hemel, wat een drukte, niet normaal!! Alles staat vast, auto's, scooters, geen doorkomen aan. Echt niet leuk. Ik wist dat het veel drukker was geworden sinds de laatste keer dat wij op Bali waren maar zo erg had ik het niet verwacht. Aangekomen in ons hotel werden wij ook niet echt blij, het voldeed niet aan onze verwachtingen qua voorzieningen en hygiëne. Dat weerhield mij er niet van wat foto's van de tuin te nemen.  Haast in iedere tuin vind je hier ook altaartjes waar de lokale bevolking offergaves neerlegt.  Zo schattig, soms een koekje, een sigaretje,  war rijst en altijd met een bloemetje.   Vandaag gaan  we het paleis,  de naastgelegen  tempel, mokey forest en Gao Gajah hebben bezichtigen. Daarover later verslag.